Hoofd, hart en handen
𝑾𝒂𝒂𝒓 𝒘𝒆 𝒊𝒏 𝒅𝒆 𝒔𝒂𝒎𝒆𝒏𝒍𝒆𝒗𝒊𝒏𝒈 𝒆𝒆𝒏 𝒕𝒓𝒆𝒏𝒅 𝒛𝒊𝒆𝒏 𝒘𝒂𝒂𝒓𝒊𝒏 𝒎𝒆𝒏𝒔𝒆𝒏 𝒃𝒆𝒘𝒖𝒔𝒕𝒆𝒓 𝒑𝒓𝒐𝒃𝒆𝒓𝒆𝒏 𝒕𝒆 𝒍𝒆𝒗𝒆𝒏 𝒅𝒐𝒐𝒓 𝒎𝒆𝒆𝒓 𝒊𝒏 𝒗𝒆𝒓𝒃𝒊𝒏𝒅𝒊𝒏𝒈 𝒎𝒆𝒕 𝒅𝒆 𝒏𝒂𝒕𝒖𝒖𝒓 𝒕𝒆 𝒌𝒐𝒎𝒆𝒏, 𝒎𝒊𝒏𝒅𝒇𝒖𝒍𝒍𝒆𝒓 𝒕𝒆 𝒛𝒊𝒋𝒏 𝒆𝒏 𝒅𝒊𝒄𝒉𝒕𝒆𝒓 𝒃𝒊𝒋 𝒐𝒏𝒔𝒛𝒆𝒍𝒇 𝒆𝒏 𝒐𝒏𝒔 𝒉𝒐𝒈𝒆𝒓 𝒑𝒐𝒕𝒆𝒏𝒕𝒊𝒆𝒆𝒍 𝒕𝒆 𝒌𝒐𝒎𝒆𝒏, 𝒃𝒍𝒊𝒋𝒇𝒕 𝒉𝒆𝒕 𝒐𝒏𝒅𝒆𝒓𝒘𝒊𝒋𝒔 𝒉𝒊𝒆𝒓 𝒊𝒏 𝒉𝒆𝒕 𝒂𝒍𝒈𝒆𝒎𝒆𝒆𝒏 𝒃𝒆𝒉𝒐𝒐𝒓𝒍𝒊𝒋𝒌 𝒐𝒑 𝒂𝒄𝒉𝒕𝒆𝒓.
In het onderwijssysteem leven kinderen van toets naar toets en worden ze beloond voor de mate waarin ze onthouden wat hen gedicteerd wordt in plaats van dat er creativiteit, zelfdenkend vermogen en persoonlijke ontdekking en -ontwikkeling centraal staan.
Dit beklag vinden we ook terug in het negentiende eeuwse werk 𝘋𝘦 𝘴𝘭𝘦𝘶𝘵𝘦𝘭 𝘵𝘰𝘵 𝘥𝘦 𝘛𝘩𝘦𝘰𝘴𝘰𝘧𝘪𝘦 van H.P. Blavatsky. Haar analyse was dat het onderwijs van die tijd als doel had om te slagen voor examens. Een systeem dat niet leidt tot gezonde wedijver maar leidt tot jaloezie en afgunst, wat zorgt voor nieuwe generaties die elkaar beconcurreren en strijden voor salaris in plaats van welwillendheid. Het onderwijs is daarmee al eeuwen een afspiegeling van de moderne wetenschap die in onze Westerse maatschappij gaat om het verstandelijk begrijpen. Onderwijs gericht op het vergaren van intellect en de ontwikkeling van het fysieke geheugen. De focus op resultaat leidt tot zelfzucht.
Hetzelfde beklag over het onderwijssysteem klinkt ook vandaag de dag en lijkt steeds heviger te worden. Zo omschrijft ook Maartje Swennen in De Verwondering; "we leren hoofd te worden en verliezen daaarmee de verbinding met hart en lijf". Een thema wat op de Vrijeschool in al haar facetten terugkomt, 𝐨𝐧𝐝𝐞𝐫𝐰𝐢𝐣𝐬 𝐦𝐞𝐭 𝐡𝐨𝐨𝐟𝐝, 𝐡𝐚𝐫𝐭 𝐞𝐧 𝐡𝐚𝐧𝐝𝐞𝐧. De antroposofie en haar grondlegger Rudolf Steiner (Oostenrijks esotericus en filosoof) hebben aan de basis gestaan van deze alternatieve onderwijsvorm, gericht op de ontwikkeling van het individu in haar omgeving. Dat er toenemende behoefte vanuit de maatschappij is blijkt wel uit de bovengemiddelde groei van het Vrijeschoolonderwijs.
Zo ook de groei van particuliere mini-scholen in Nederland waar ook veel meer aandacht is voor het individu in haar omgeving, in plaats van kinderen in een keurslijf te dwingen. We moeten onze leerlingen en studenten helpen ontplooien, niet alleen hun uiterlijke maar ook innerlijke zintuigen te doen ontwikkelen, vrij te zijn en onbevooroordeeld en onbaatzuchtig de wereld in te stappen.
De mooiere toekomst die wij onze kinderen wensen, begint met de opvoeding die we hen geven en de wijze waarop wij toekomstige generaties faciliteren om van de aarde een betere verblijfplaats te maken.









